تعیین راهبندان‌های ترافیکی بر مبنای خطوط سیر حاصل از اطلاعات مکانی داوطلبانه

برخلاف مزایای حسگرهای ثابت در گردآوری داده‌های ترافیکی مانند کیفیت بالا‌، عواملی مانند وابستگی به تجهیزات، عدم پوشش کامل، هزینه و زمان بالای گرد‌آوری، مدیریت و تحلیل داده‌ها نیاز به توسعه زیرساختی مناسب را آشکار می‌سازد. افزایش رو به رشد اطلاعات مکانی داوطلبانه و توسعه فن‌آوری‌های مکان‌آگاه ابعاد جدیدی برای جمع‌آوری و نشر داده‌های ترافیکی با حجم بالا و هزینه پایین فراهم ساخته است. لذا توسعه سامانه‌ای به‌منظور تسهیل در امر جمع‌آوری، استخراج و نشر اطلاعات ترافیکی با بهره‌گیری از اطلاعات مکانی داوطلبانه مدنظر قرارگرفت، اما با توجه به گستردگی موضوع، در این مقاله تمرکز بر خطوط سیر و ارائه راهکاری جهت استخراج راهبندان‌های ترافیکی است. در ابتدا داده‌های خطوط سیر در مرحله پیش‌پردازش پاک‌سازی و داده‌های نامربوط حذف می‌شوند، سپس با استفاده از الگوریتم  تطبیق نقشه مکانی-زمانی بر شبکه معابر منطبق می‌گردند. پس‌ازآن، سرعت متوسط بین هر دونقطه متوالی محاسبه و با مقایسه سرعت جریان آزاد و سرعت شبکه معابر، راهبندان‌های ترافیکی تعیین می‌گردد. به‌منظور ارزیابی سامانه از داده‌های خطوط سیر شهر پکن در بازه زمانی 2 تا 8 فوریه سال 2008 میلادی که داوطلبانه توسط تاکسی‌ها جمع‌آوری‌شده استفاده‌گردید. برای نمونه نتایج راهبندان‌های ترافیکی در بازه زمانی 16 تا16:20 اکثراً در معابر اصلی و لینک‌های اتصال مشاهده می‌شود و این امر به علت انتقال جریان ترافیک از مرکز شهر و محل‌های کار به مناطق مسکونی است. بنابراین می‌توان نتیجه گرفت که با استفاده از مشارکت مناسب کاربران در قالب اطلاعات مکانی داوطلبانه با نرخ نفوذ پایین (8/3%) ترافیک یک شهر بزرگ در حدود 72720 قطعه‌راه را با صرف هزینه پایین و بدون نیاز به تجهیزات پیچیده می‌توان تعیین نمود.